عوامل مرتبط با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۹۲

مقدمه: فرسودگی تحصیلی احساس بی کفایتی و خستگی ذهنی است که دانشجویان در مقابل استرس مزمن ناشی از فقدان منابع لازم برای انجام دادن وظایف و تکالیف محوله از خود نشان می دهند. این مطالعه برای تعیین وضعیت فرسودگی تحصیلی و عوامل مرتبط با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1392 انجام شده است. روش: در این مطالعه مقطعی تعداد 264 دانشجو از بین دانشجویان پرستاری، هوشبری، اتاق عمل و فوریت پزشکی به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک- تحصیلی و فرسودگی تحصیلی ماسلاچ برای گردآوری داده ها استفاده شد. روایی و پایایی این مقیاس با آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس خستگی عاطفی 89/0، شک و تردید 84/0 و خودکارآمدی 67/0 مورد تأیید قرار گرفته است. داده ها با آزمون های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک در محیط نرم افزار آماری spss v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) نمره فرسودگی تحصیلی دانشجویان شرکت کننده در مطالعه (84/15±52/28) بود و در مجموع 1/24% دانشجویان فرسودگی بالا و 6/46% فرسودگی تحصیلی در حد متوسط داشتند. براساس یافته های به دست آمده از رگرسیون لجستیک چند متغیره، معدل در خرده مقیاس خستگی عاطفی (96/0-58/0:ci95%، 75/0:or) و شک و تردید (96/0-56/0:ci95%، 73/0:or) با فرسودگی تحصیلی ارتباط منفی و معنادار داشت و در خرده مقیاس ناکارآمدی، معدل (92/0-5/0:ci95%، 68/0:or)، سکونت در منزل شخصی (20/13-27/1:ci95%، 10/4:or) و تحصیل در رشته هوشبری (10/9-12/1:ci95%، 19/3:or) با فرسودگی تحصیلی ارتباط معنادار داشت (05/0>p). نتیجه گیری: براساس یافته های مطالعه حاضر درصد قابل توجهی از دانشجویان دچار فرسودگی تحصیلی هستند. معدل نقش محافظتی در مقابل فرسودگی تحصیلی داشت و تحصیل در رشته هوشبری و سکونت در منزل شخصی از ریسک فاکتورهای فرسودگی تحصیلی بود. معدل نمرات با کلیه خرده مقیاس های فرسودگی تحصیلی ارتباط معناداری داشت لذا برنامه ریزی جهت کاهش فرسودگی تحصیلی می تواند سبب ارتقاء عملکرد تحصیلی در دانشجویان گردد.